Jaap Verseput

Ode aan Laika 
Jaap Verseput/Jefgenia Achlamov

1985-1991  Gorbatsjov is president van de Sovjet-Unie. Hij voert verregaande veranderingen door. ‘Alles is verrot, het kan zo niet langer,’ zei Gorbatsjov tegen collega, Politburolid en toekomstig minister van Buitenlandse Zaken Eduard Sjevardnadze tijdens een boswandeling even buiten Moskou. De nieuwe secretaris-generaal zag zich gesteld voor een onmogelijke opgave. Hij introduceerde de begrippen perestrojka (hervorming) en glasnost (openheid). Het Westen reageerde zeer positief (en triomfantelijk) op deze veranderingen.

Ik ben in die tijd akkerbouwer in het dorp Zonnemaire, Zeeland. Er ontstond uitwisseling met de Sovjet-Unie. Het starre afgesloten Rusland opende zich. Er kwam een Rus stage lopen bij ons in Zonnemaire. Zijn naam is Jefgeny Achlamov. Hij woonde 3 maanden bij ons in huis. Hij werkte volledig mee in het akkerbouwbedrijf, we hebben samen gewied, aardappelen gerooid, we dronken bier. Jefgeny werd een vriend.

Een jaar later, in 1990, bezocht ik Jefgeny in het dorpje Taganrog, in de buurt van Rostov. Vlakbij de grens met OekraÏne. We zagen de vruchtbare aarde en de onmetelijke velden met graan. Het was een leerzame reis, wat wij hier in Nederland grootschalig noemen, is voor Russische begrippen postzegellandbouw.

We verloren elkaar uit het oog, heel soms hadden we telefonisch contact. Totdat ik in 2016 werd gebeld. ‘Allo allo, allo Jaap, this is Jefgeny, I bought a boat. I am in Drimmelen, Brabant.’ Ik naar Drimmelen, waar een grote jachthaven blijkt te zijn. Ik schrok enorm van hoe Jefgeny eruit zag. Hij was heel dik geworden en kwam niet van zijn plaats. De enorme boot van Jefgeny was van een ongekende luxe. Er werden grote glazen wijn geschonken. Jefgeny dronk Hennessy, hij was een oligarch geworden. Er was een hele hofhouding die alles regelde en de glazen vol schonk.

Daarna hebben we meer contact gehad. In 2018 ben ik naar zijn zomerhuis in Blanes, Spanje geweest. Ook daar een hofhouding, een advocaat, een chauffeur, een huismeester, en een verpleegster.

Dit kunstwerk is een ode aan de hond Laika, het eerste dier dat in een baan om de aarde werd gebracht. Maar ook een ode aan Jefgeny. Een ode aan de vrede. De hoop dat er opeens een rus of een russin met een wit vlaggetje gaat zwaaien. Dat er vrede is. Een ode aan de verbeelding op deze Verbeeldingsboulevard.

Terug naar het overzicht