Bij een reünie van mijn lagere school in Biervliet kreeg ik van klasgenoten te horen dat ik vroeger tekeningetjes maakte op de beslagen ramen,leuk om te horen en opmerkelijk, want dat was ik totaal vergeten, maar ik tekende vroeger veel, heel veel.
Ik keek uit naar de tekenlessen en wat ik met tekeningen aan mezelf vertelde.
Maar wat kon ik er mee, leraar worden misschien? Ja, dat klonk wel goed. Uiteindelijk werd het de Kunstacademie in Den Bosch en daarna naar de lerarenopleiding in Utrecht om tekenleraar te worden. Jarenlang ben ik tekenleraar geweest in Bussum waar je Mies Bouman zomaar op straat kon tegenkomen. In de vrije tijd maakte ik schilderijen en tekeningen.
Na elf jaar wist ik het wel, ik wilde wat anders. Was inmiddels zeer geboeid geraakt in een bepaald fenomeen, genaamd Trompe l'oeil, het oog dat zich vergist! Dat zijn levensechte afbeeldingen op een muur geschilderd die je meenemen in een andere ruimtelijkheid.
Ik mocht daar een doe-het-zelf boek over schrijven en er kwamen leuke opdrachten, de plek waar ik woonde, even buiten Amsterdam, was ook bevorderlijk voor het leggen van goede contacten. Naast het maken van wandschilderingen, schilderijen en tekeningen gaf ik workshops en cursussen aan volwassenen.
Ik vond bij o.a. Toonbeeld, na de verhuizing terug naar Zeeuws Vlaanderen, alweer 13 jaar geleden een nieuwe werkplek.
Mijn structuur vind ik in de prettige en ontspannen omgang met mensen en het verbeelden van wat er zich in mijn hoofd aan ideeën aandient. Mijn werk gaat over schoonheid, troost, verval en innerlijke groei.